کلماتم را/
در جوی سحر میشویم /
لحظههایم را /
در روشنی بارانها /
تا برای تو شعری بسرایم، روشن /
تا که بیدغدغه بیابهام /
سخنانم را /
در حضور باد /
این سالک دشت و هامون /
با تو بیپرده بگویم /
که تو را /
دوست میدارم تا مرز جنون /
دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی/